Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024

Φράσεις για προβληματισμό 107ο μέρος

Παιδί μου, κατά την ασθένειά σου μην παραμελείς και μην αδιαφορείς, αλλά προσευχήσου στον Κύριο κι Αυτός θα σε γιατρέψει. Και στον γιατρό δώσε θέση και είσοδο ελεύθερη διότι ο Κύριος έκανε αυτόν κι ας μην απομακρυνθεί από σένα, διότι έχεις την ανάγκη του. Γιατί κι αυτός θα παρακαλέσει τον Κύριο, για να κατευοδώσει και να κατευθύνει επιτυχώς τις προσπάθειές του προς ανάπαυση και θεραπεία από την αρρώστια, προς επιβίωση και εξακολούθηση της ζωής σου (Σοφία Σειράχ λη, 9, 12-14). 

Στο παιδί σου και στη γυναίκα σου, στον αδελφό και τον φίλο σου, μη δίνεις εξουσία και δικαιώματα πάνω σου, εφ' όσον ζεις και μη δώσεις σε άλλους τα χρήματά σου, για να μην παρακαλάς αυτούς σαν να τους έχεις ανάγκη, όταν μετανιώσεις για την πράξη σου αυτή. Εφόσον ζεις και υπάρχει πνοή μέσα σου, μην ανταλλάξεις τον εαυτό σου με οτιδήποτε άλλο, ώστε άλλος να σε ορίζει και να έχει εξουσία πάνω σου. Σου συνιστώ όλα αυτά, γιατί είναι προτιμότερο να σε παρακαλούν και να έχουν την ανάγκη σου τα παιδιά σου, παρά να κοιτάξεις εσύ ικετευτικά στα χέρια των παιδιών σου (Σοφία Σειράχ,  λγ, 20-22). 

Ποτέ δεν βρέθηκε τέτοιο κακό στους ανθρώπους σαν το χρήμα, γιατί αυτό καταστρέφει πολιτείες, οδηγεί ανθρώπους μακριά από τα σπίτια τους στην τυχοδιωκτική ζωή, δελεάζει και διαφθείρει τους τίμιους και τους ωθεί σε πρόστυχες πράξεις. Το χρήμα δίδαξε στους ανθρώπους τον δόλο και την ασέβεια (Σοφοκλής). 

Πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας έχουν αποκτήσει διδακτορικό(!) στην κριτική για όλα, αλλά είναι αναλφάβητοι στην αυτοκριτική (Σπουδαία σκέψη). 

Ἔνδον σκάπτε,  ἔνδον ἡ πηγή  τοῦ ἀγαθοῦ καί  ἀεί ἀναβλύειν δυναμένη, ἐάν ἀεί σκάπτεις: σκάβε μέσα σου. Μέσα σου είναι η πηγή του καλού και θα αναβλύζει πάντα, αν πάντα την αναζητάς (Μάρκος Αυρήλιος). 

Εκείνος που ανατρέφει και παιδαγωγεί αυστηρά το παιδί του θα ωφεληθεί απ' αυτό και θα καυχηθεί γι' αυτό μεταξύ των γνωστών του. Εκείνος που παιδεύει πολύ το παιδί του, θα περιδέσει τις πληγές και τα τραύματά του από τις παρεκτροπές του. Για κάθε δε κατακραυγή κατά του παιδιού του που θα σφάλλει, θα ταράσσονται τα σπλάχνα του και το εσωτερικό του ολόκληρο (Σοφία Σειράχ λ, 2-7). 

Όπου η αρετή δεν εκτιμάται, εκεί η κακία μιλά ελεύθερα  (Δημόκριτος). 

Τρεις φορές στη ζωή αναγκαστικά θα κλάψει κι ο πιο σκληρός άνθρωπος: 1) όταν ο κυνηγημένος από τους ανθρώπους, σαν αγρίμι, χαϊδέψει το χέρι της μάνας, 2) όταν τον άρρωστο και απομονωμένο επισκεφθεί ο αντίπαλός του, φέρνοντάς του δώρα και συγχώρηση, 3) όταν του πει στο νεκροκρέβατο ο ιερέας: "μη φοβάσαι, το έλεος του Θεού είναι πιο μεγάλο από τις αμαρτίες σου" (π. Νικόλαος Βελιμίροβιτς). 

Ο Ύψιστος παρήγαγε από τη γη φάρμακα κι ο κάθε φρόνιμος άνθρωπος δεν θα απορρίψει και δεν θα αποστραφεί αυτά. Μήπως με ξύλο δεν γλυκάθηκε το πικρό νερό της Μεράς, για να καταστεί γνωστή η δύναμη του ξύλου αυτού; Κι αυτός ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους τη γνώση και επιστήμη, για να δοξάζονται με τα θαυμαστά έργα Του. Με τα βότανα αυτά, τα οποία δημιούργησε ο Θεός, ο ιατρός θεράπευσε και σήκωσε τον πόνο του ασθενούς (Σοφία Σειράχ λη, 4-7). 

Να τιμάς τον γιατρό με τιμές οι οποίες του ανήκουν, σύμφωνα με τις ανάγκες στις οποίες μας εξυπηρετεί, διότι πράγματι ο θεός έκρινε αυτόν. Βεβαίως από τον Ύψιστο παρέχεται η θεραπεία διά μέσου του ιατρού. Γι' αυτό κι από αυτόν ακόμη τον βασιλιά θα λάβει δώρα για την ιατρική του ικανότητα. Η δεξιότητα και η ικανότητα του γιατρού θα τον εξυψώσει και θα τον καταστήσει διακεκριμένο και θα θαυμαστεί αυτός γι' αυτήν ενώπιον μεγάλων κι επισήμων ανθρώπων (Σοφία Σειράχ λη, 1-3). 

Ένας παράδοξος αγώνας ανάμεσα στον Κύριο Ιησού και σε μια Χαναναία γυναίκα περιγράφεται στην ευαγγελική περικοπή. Και το θαυμαστό είναι ότι στην πάλη αυτή, νίκησε, θα λέγαμε, η Χαναναία, η ειδωλολάτρισσα. Γιατί με τη θερμή ικεσία της είλκυσε το έλεος του κυρίου, άκουσε το εγκώμιό Του και κέρδισε αυτό που επίμονα ζητούσε. Πήρε από τον Χριστό αυτό που ήθελε, γιατί η προσευχή της έβγαινε από μια φλογισμένη καρδιά, είχε επιμονή χωρίς λογισμούς αμφιβολίας, χαρακτηριζόταν από βαθιά ταπείνωση. Με αυτά τα χαρακτηριστικά θα γίνεται δεκτή από τον Θεό κι η δική μας προσευχή (Σπουδαία σκέψη). 

Κάνε αυτό που μπορείς με αυτό που έχεις όπου βρίσκεσαι (Σπουδαία σκέψη). 

Έχεις θάρρος να λες την αλήθεια; Να διατηρείς τις αρχές και αξίες σου; Να νικάς τα πάθη σου; Να ομολογείς την πίστη σου; (Σπουδαία σκέψη). 

Είναι έμφυτος πόθος και σταθερή επιδίωξη του ανθρώπου το να φαίνεται σπουδαίος απέναντι στους άλλους, επιτυχημένος, καταξιωμένος. Συνήθως όμως πώς το επιδιώκει αυτό; Όπως ο Φαρισαίος, εξυψώνοντας τον εαυτό του και υποβιβάζοντας τους άλλους, δηλαδή με την αυτοπροβολή. Ο ίδιος, σε άλλες περιπτώσεις, δεν θέλει να αποδεχθεί το λάθος του, αλλά αραδιάζει σωρεία από δικαιολογίες. Όμως η απόφαση του δικαιοκρίτου Θεού τελικά θα τον καταδικάσει. Τι παγίδα φοβερή στήνουμε εναντίον του εαυτού μας, με την προσπάθεια για αυτοπροβολή! (Αρχιμ. Αποστόλου Χ. Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ"). 

Το αρχοντόπουλο της παραβολής κατάντησε να βόσκει γουρούνια. Και να θέλει να τρώει από τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν τα ζώα και κανείς να μην του δίνει... Τα λόγια αυτά του Κυρίου δείχνουν πού οδηγεί η αμαρτία τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο, που όταν βρίσκεται κοντά στον Θεό, τον Πατέρα Του, είναι άρχοντας, ενώ με την αμαρτία γίνεται άθλιος, ελεεινός, βρομιάρης, κουρελιάρης. Φαίνεται όμορφη, ελκυστική η αμαρτία. Αλλά το κατάντημά της είναι αυτό: ζωώδης κατάσταση... Όμως δεν ταιριάζει στον καθένα μας η κατάσταση αυτή. Ο άνθρωπος είναι θεόπλαστο πρόσωπο, άνθρωπος λογικός. Αρχοντόπουλο του Ουρανού! Μην το ξεχνάμε αυτό (Αρχιμ. Αποστ. Χ. Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ"). 

Πόσο λεπτός είναι ο Κύριος! Πόσο ευγενικός, πόσο συγκαταβατικός! Την αγάπη μας προς τους συνανθρώπους μας δεν τη συνδέει με εκπληκτικά κατορθώματα, αλλά με πολύ απλά, εύκολα και καθημερινά πράγματα. Λίγο ψωμί στον πεινασμένο, ένα ποτήρι νερό στον διψασμένο, στον γυμνό ένα ρούχο, στον άρρωστο ή φυλακισμένο μια επίσκεψη. Αυτό το λίγο, αν θα κάνουμε με την καρδιά μας, θα μας δώσει ο Χριστός παράδεισο αιώνιο! (Αρχιμ. Αποστ. Χ. Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ"). 

Ὅταν τριγύρω βλέπω τῆς φύσεως τά κάλλη, τό
ν ἥλιο, τή σελήνη, τ’ ἄστρα τά φωτεινά, 
τή θάλασσα, π’ ἀφρίζει κι ἁπλώνεται μεγάλη, τούς ποταμούς, τά δένδρα, τούς κάμπους, τά βουνά καί τ’ ἄνθη, πού στολίζουν ἀγρούς καί μονοπάτια, Σ’ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, πού μοῦ  δωκες τά μάτια. Κι ὅταν ἀκούω τό φλοῖσβο στήν ἥσυχη ἀμμουδιά κι ὅταν ἀκούω στό δάσος τό ζηλεμμένο ἀηδόνι κι
ὃταν ἀκούω τ’ ἀγέρι στοῦ δέντρου τά κλαδιά
κι ὅταν ἀκούω ἀκόμη τούς στεναγμούς τοῦ γκιώνη καί τή φωνή τοῦ γρύλλου στή σκοτεινή νυχτιά, Σ’ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, πού  μοῦ δωκες τ’ αὐτιά. Κι ὅταν στό δρόμο βρίσκω γέρο, τυφλό, ζητιᾶνο ἢ κι ὀρφανά παιδάκια, πού τρέμουν καί πεινοῦν, καί σταματῶ μ’ ἀγάπη κι ἐλεημοσύνη κάνω κρυφά ἀπ’ τούς διαβάτες, πού δίπλα μου περνοῦν, κι εὐφραίνετ’ ἡ ψυχή μου κι ἀγάλλεται καί χαίρει, Σ’ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, πού μοῦ  ’δωκες τό χέρι (Ιωάννης Πολέμης, Αναγνωστικό Ε Δημοτικού, 1964).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Καλόν πνευματικό αγώνα στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή!


.

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2024

Φράσεις για προβληματισμό 106ο μέρος

Η γλώσσα της ελευθερίας, ο ένδοξος θησαυρός της Ελλάδας, η δόξα της Ελλάδας, ανήκει σε όλους μας κι έχει διαμορφώσει την επιστημονική και λογοτεχνική κληρονομιά του Δυτικού κόσμου... Απ' όλα τα ανθρώπινα δημιουργήματα, η Ελληνική γλώσσα είναι το καταπληκτικότερο.... Δεν υπάρχει πιο όμορφη γλώσσα απ' την ελληνική. Έχει διατηρήσει την ομορφιά της μέσα στους αιώνες, όχι μόνο με τη μορφή και τους ήχους της, αλλά και με τις ηθικές ιδέες που εκφράζει (Marriane Mc Donald, η πρωτεργάτης του Thesaurus Linguae Graecae). 

Στη σύγχρονη εποχή της σύγχυσης και της αποστασίας αρκετοί δεν προσέχουμε τον τρόπο που ντυνόμαστε. Κυκλοφορούμε με ενδύματα πλούσια και πολυτελή, για να εντυπωσιάσουμε ή άλλοι με άσεμνα και προκλητικά. Πολλοί δεν διστάζουν να εισέρχονται στους Ναούς με απρεπείς περιβολές και να φανερώνουν έτσι την ασέβειά τους. Ας φροντίζουμε τα ρούχα μας να είναι όμορφα και καλά, προπαντός όμως να τα διακρίνει η απλότητα και η σεμνότητα (Σπουδαία σκέψη). 

Ούδέν οὕτω ποιεῖ δοῦλον ὡς τό πολλῶν δεῖσθαι· ὥσπερ οὖν ἐλεύθερον, ὡς τὀ τῆς χρείας εἶναι μόνης: δεν υπάρχει χειρότερη δουλεία και τυραννία από το να έχεις ανάγκη από πολλά. Όπως πάλι είσαι ελεύθερος, όταν περιορίζεσαι στα λίγα και απαραίτητα (Ιωάννης Χρυσόστομος). 

Οἱ περί τόν ἄρχοντα φαῦλοι καί τόν ἐκείνου συνδιαβάλλουσι τρόπον: οι άνθρωποι του "περιβάλλοντος" ενός άρχοντα με την κακή συμπεριφορά τους και σ' εκείνου (του άρχοντα δηλαδή και κατ' επέκταση του προϊσταμένου τον εκφαυλισμό (Μέγας Φώτιος). 

Ταύτην τήν χώρα οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ΄ οὕτω καλῶς καί γνησίως γεγόνοιμεν, ὤστ' ἐξ ἦσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τόν χρόνον διατελοῦμεν αὐτόχθονοι ὄντες: είμαστε γνήσιοι αυτόχθονες σ' αυτή τη χώρα, γιατί κατοικούμε χωρίς να έχουμε διώξει άλλους λαούς, χωρίς να έχουμε καταπατήσει τα εδάφη της (δεν την καταλάβαμε έρημη) και χωρίς να αποτελούμε άθροισμα διαφόρων εθνοτήτων. Είμαστε εδώ ανέκαθεν (Ισοκράτης, Πανηγυρικός, 24). 

Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα του οποίου ο αριθμητής είναι αυτό που είναι πραγματικά, ενώ παρονομαστής είναι εκείνο που νομίζει πως είναι. Έτσι όσο μεγαλύτερος είναι ο παρονομαστής, τόσο μικρότερο είναι το κλάσμα (Λέων Τολστόι). 

Τινές μέν γάρ ἕνεκα χρηματισμοῦ τήν ἰατρικήν τέχνην ἐργάζονται, τινές δέ διά τήν ἐκ νόμων αὐτοῖς διδομένην ἀλειτουργησίαν, ἔνιοι δέ διά φιλανθρωπίας ὥσπερ ἄλλοι διά τήν ἐπί ταύτῃ δὀξαν ἤ τιμήν: κάποιοι ασκούν την τέχνη της Ιατρικής για τα χρήματα, άλλοι για τις απαλλαγές, που τους παρέχονται από τους νόμους, άλλοι για φιλανθρωπία και άλλοι για δόξα και τιμή (Γαληνός). 

Ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται από ματαιοδοξία. Είναι τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, ώστε ένας στρατιώτης, ένας χωρικός, ένας μάγειρας, ένας αχθοφόρος να καυχησιολογούν και πιθανόν να έχουν τους θαυμαστές τους (Φανούριος Γ. Παπαδημητράκης, Μεθοδικό απάνθισμα από τις "Σκέψεις" τουBlaise Pascal, Αθήνα 2015). 

Το αντρόγυνο αποκαλύπτεται στις διαφωνίες, τα αδέρφια στις κληρονομιές, τα παιδιά στις στερήσεις, οι φίλοι στις δυσκολίες (π. Σπ. Ράπτης).

Αν δεν έχουμε τη δύναμη να συγχωρούμε τους αδελφούς μας, γκρεμίζουμε με τα χέρια μας τη γέφυρα από την οποία είμαστε υποχρεωμένοι να περάσουμε (Σπουδαία σκέψη). 

Η υποκρισία γίνεται η δύναμη του άνανδρου. Σχεδόν αδύνατο να ξεφύγουν απ' αυτήν (την υποκρισία) άνθρωποι κυριευμένοι από οίηση. Ο άνθρωπος παλεύει ανάμεσα στο "είναι" και στο "φαίνεσθαι". Το "είναι" διαμορφώνεται από τη σχέση που έχουμε με τον Θεό. Το "φαίνεσθαι" αναφέρεται κυρίως στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους (Σπουδαία σκέψη). 

Κάποιος επιπόλαιος επισκέπτης στο μουσείο του Λούβρου σταμάτησε μπροστά σ' έναν φύλακα και του λέει: "Δεν βλέπω τίποτα σπουδαίο εδώ μέσα. Απορώ τι βρίσκει και θαυμάζει ο κόσμος". Και ο φύλακας του απάντησε: "Φίλε μου, εδώ μέσα δεν κρίνεις, κρίνεσαι" !Έτσι είναι. Υπάρχουν χώροι ηρωικοί ή ιεροί, στους οποίους πρέπει να μπαίνει κάποιος ταπεινά, με διάθεση να δει, να ακούσει, να απολαύσει, να θαυμάσει. Με σεβασμό, με δέος, με σιωπή (Σπουδαία σκέψη). 

Στη γειτονιά τριαντάφυλλο και μες στο σπίτι αγκάθι (Παροιμία). 

Η αρετή είναι πανωφόρι που μας απομένει πάντα στις κακοκαιρίες. 

Οὐκ ἔστι πένης ὁ μηδέν ἔχων· ἀλλ' ὁ πολλῶν ἐπιθυμιῶν· οὐ ἔστι πλούσιος ὁ πολλά κεκτημένος, ἀλλ' ὀ μηδενός δεόμενος:: φτωχός δεν είναι εκείνος που δεν έχει τίποτε, αλλά εκείνος που θέλει να έχει πολλά· πλούσιος δεν είναι εκείνος που έχει πολλά, αλλά εκείνος που δεν έχει ανάγκη από τίποτα (Ι. Χρυσόστομος). 

Δεν έλειπαν τα υλικά αγαθά από τον Ζακχαίο. Ήταν πολύ πλούσιος. Δεν υστερούσε ούτε σε αξίωμα. Ως αρχιτελώνης είχε μεγάλη θέση στην κοινωνία της Ιεριχούς. Κάτι όμως αισθανόταν ότι του έλειπε. Κάτι αναζητούσε η ανικανοποίητη από τα υλικά αγαθά ψυχή του. Μόλις άκουσε λοιπόν ότι επρόκειτο να περάσει από την περιοχή του ο Χριστός, έκανε το παν, τα αδύνατα δυνατά, για να Τον δει και να Τον γνωρίσει. 

Αν κι εμείς επιθυμούμε να γνωρίσουμε τον Κύριο βαθύτερα, ας μιμηθούμε τα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του Ζακχαίου: α) να είναι θερμότερη από κάθε άλλη επιδίωξή μας, β) με απόφαση να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για την υπέρβαση όποιων εμποδίων, γ) με διάθεση να επανορθώσουμε τα τυχόντα λάθη του παρελθόντος (Σπουδαία σκέψη). 

Υπαπαντή, η μεγάλη δεσποτική και Θεομητορική εορτή. Η Υπεραγία Θεοτόκος και ο Μνήστωρ Ιωσήφ, υπακούοντας στη σχετική διάταξη του Νόμου, οδήγησαν τον Κύριο-σαράντα μέρες μετά τη Γέννησή Του- στον Ναό, για να Τον αφιερώσουν στον Θεό. Και ο δίκαιος Συμεών δέχεται στην αγκαλιά του τον Σωτήρα Χριστό και ικανοποιημένος πλέον αναφωνεί: "Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον σου, Δέσποτα" (Σπουδαία σκέψη). 

Άφησε το παρελθόν στο έλεος του Θεού, το παρόν στην αγάπη Του και το μέλλον στην πρόνοιά Του... (Σπουδαία σκέψη).

Η παραβολή των ταλάντων φανερώνει πως όλοι έχουμε ταλέντα, χαρίσματα από τον Θεό. Φτάνει να τα ψάξουμε μέσα μας, να τα συνειδητοποιήσουμε, να ευχαριστήσουμε τον Κύριο που μας τα έδωσε. Και να τα αξιοποιήσουμε όσο μπορούμε καλύτερα στη ζωή με ζήλο, όρεξη και προθυμία, χωρίς συγκρίσεις με τους άλλους. Να τα αξιοποιήσουμε τόσο για τη δική μας πρόοδο όσο και για την ωφέλεια των συνανθρώπων μας. Για ένα μέλλον καρποφόρο σε τούτη τη ζωή κι ευτυχισμένο στην άλλη, την αιώνια και αληθινή (Αρχιμ. Αποστόλου Χ. Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ).  

                         Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!



Δευτέρα 4 Μαρτίου 2024

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 67ο

Οι Πνευματικοί συνιστούν να στρέφουμε την καρδιά και τη σκέψη μας στον Θεό. Να θυμόμαστε τα θαυμάσια της δημιουργίας, την αγαθή πρόνοια του Θεού, τη σταυρική θυσία Του, τις προηγούμενες θαυμαστές επεμβάσεις Του στη ζωή μας και να προσευχόμαστε εκ βαθέων δοξολογώντας, ευχαριστώντας τον Θεό και εκζητώντας το έλεος και την προστασία Του: "Κύριε τῶν δυνάμεων, μεθ' ἡμῶν γενοῦ· ἄλλον γάρ ἐκτός σου βοηθόν ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν. Κύριε τῶν δυνάμεων, ἐλέησον ἡμᾶς (Τροπάριον Μεγάλου Αποδείπνου)". 
Τις γλυκιές ώρες της προσευχής μπροστά στον Εσταυρωμένο θα νιώθουμε τον πόνο μας να μικραίνει, όπως λέει ο Χριστιανός ποιητής, Γ. Βερίτης: "Μπρος στα δικά Σου τα καρφιά κι ο πόνος μας μικραίνει. Το Αίμα Σου τ' ατίμητο μας δίνει φως, ζωή, χαρά και μας γεμίζει την καρδιά μ' ελπίδα και παρηγοριά!". Στα θλιβερά και απρόοπτα της ζωής λαμβάνουμε ειδική Χάρι κι από τη μελέτη της Αγίας Γραφής. Ο ιερός Χρυσόστομος συνιστά, όταν βρισκόμαστε σε δυσκολία μεγάλη να εμβαθύνουμε σ' ένα χωρίο της αγίας Γραφής: "Αν συμβεί κάποια λύπη, ζημία, θάνατος, απώλεια συγγενικών προσώπων, σκύψε με προσοχή στη μελέτη της Αγίας Γραφής, όπως σε αποθήκη φαρμάκων. 
Λάβε παρηγοριά από κει στη συμφορά". Η μελέτη της Αγίας Γραφής παρηγορεί και ενισχύει αυτούς που πονούν και θλίβονται: "Ἐμνήσθην τῶν κριμάτων σου, άπό αἰῶνος, Κύριε, καί παρεκλήθην (Ψαλμός ριη [118], 152)". Θυμήθηκα τα αιώνια λόγια σου, που χρόνια πριν δόθηκαν στους προγόνους μας και παρηγορήθηκα στις δοκιμασίες μου. Επίσης η μελέτη της Αγίας Γραφής μας οπλίζει ώστε να αντιμετωπίζουμε νικηφόρα τις επιθέσεις του σατανά. Ο Κύριος αντέκρουσε τους τρεις πειρασμούς του διαβόλου στην έρημο, απαντώντας με χωρία της Αγίας Γραφής (Ματθ. δ, 1-11). 
Εμείς, σημειώνει ο ιερός Χρυσόστομος, πηγαίνουμε στον πόλεμο χωρίς όπλο. Πώς θέλουμε να νικήσουμε. "Χωρίς ὅπλων βαδίζομεν· καί πῶς ἔδει σωθῆναι;". Να μην αφήνουμε ανενέργητη "τήν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος (Εφ. στ. 17)", τον λόγο του Θεού, αλλά να τη χρησιμοποιούμε ευρέως. Στην Αγία Γραφή θα βρίσκουμε τις καλύτερες απαντήσεις, για να αντικρούουμε τους ισχυρούς πειρασμούς με τους οποίους μας πειράζει ο αντίδικος διάβολος. 
Για την αποτελεσματικότητα του όπλου της Αγίας Γραφής ο ιερός Χρυσόστομος σημειώνει και τα εξής αξιοπρόσεκτα: "Αν ο διάβολος δεν τολμάει να μπει στο σπίτι όπου μελετάται το Ευαγγέλιο, πολύ περισσότερο δεν θα τολμήσει να αγγίξει την ψυχή που μέσα της κρατά τα νοήματα του ιερού Ευαγγελίου. Σ' αυτή την ψυχή δεν θα μπορέσει ούτε ο διάβολος να μπει ούτε η αμαρτία". Ειδικότερα μας προτρέπει ν' αντλούμε παρηγοριά από τη μελέτη του Ψαλτηρίου: "
Κι αν πέσεις σε πειρασμούς, θα πάρεις από το Ψαλτήρι πολλή παρηγοριά. Κι αν αμαρτήσεις, θα βρεις εδώ πολλά φάρμακα · κι αν σε φτώχεια κι αν σε θλίψη πέσεις, θα δεις εδώ μέσα πολλά λιμάνια, για να καταφύγεις. Κι αν είσαι ενάρετος, θα αποκομίσεις πολλή ωφέλεια· κι αν είσαι αμαρτωλός, πολλή παρηγοριά". Παραπλήσια προτροπή απευθύνει κι ο Μέγας Αθανάσιος: "Στους Ψαλμούς έχει γραφεί και πώς πρέπει να υπομένουμε τις θλίψεις και τι πρέπει να λέει, όποιος δοκιμάζει θλίψεις και τι μετά απ' αυτές και πώς δοκιμάζεται ο καθένας και τι λένε εκείνοι που ελπίζουν στον Κύριο". 
Όλοι γνωρίζουμε ότι το Ψαλτήρι είναι το κατεξοχήν βιβλίο προσευχών. Χρησιμοποιείται σε όλες τις Ακολουθίες του νυχθημέρου, σ' όλα τα Μυστήρια, σ' όλες τις τελετές· στις παννυχίδες, στις ορθρινές υμνολογίες και στις κατ' ιδίαν προσευχές μας. Χαρακτηριστικά σημειώνει ο ιερός Χρυσόστομος: "Ἐν ἐκκλησίᾳ παννυχίδες, καί πρῶτος καί μέσος καί τελευταῖος ὁ Δαυΐδ· ἐν ὀρθριναῖς ὑμνολογίαις καί πρῶτος καί μέσος καί τελευταῖος ὁ Δαυΐδ· ἐν τοῖς σκηνώμασι τῶν νεκρῶν προπομπαί, καί πρῶτος καί τελευταῖος ὁ · ἐν ταῖς οἰκίαις τῶν παρθένων ἱστουργίαι (υφαντική τέχνη) καί πρῶτος καί μέσος καί τελευταῖος ὁ Δαυΐδ". 

Με ο Ψαλτήρι στο χέρι προσεύχονταν όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης ομολογεί πόσο πολύ τον ωφελούσε η μελέτη του Ψαλτηρίου: "Εγώ με το Ψαλτήρι νιώθω μια αγαλλίαση· είναι όλο προφητεία, όλο παρηγοριά. Πόση παρηγοριά βρίσκω στο Ψαλτήρι! ". Σε μια δύσκολη κατάσταση, αν διαβάσεις Ψαλτήρι, νιώθεις ανακούφιση, λύτρωση, σιγουριά ότι θα βοηθήσει ο Θεός. Αναφέρει ακόμη ότι "είναι τόσες οι δυσκολίες που συναντούν οι άνθρωποι σήμερα, που η μόνη λύση για την αντιμετώπισή τους είναι η προσευχή. Αλλιώς δε γίνεται. Το Ψαλτήρι πολύ βοηθάει. Είναι κεραυνός για τον διάβολο". 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!



 

Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2024

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 66ο

Άλλοι, όταν τους επισκέπτονται θλίψεις, φτάνουν στα άκρα· προχωρούν μάλιστα και σε χειρότερα: κυριεύονται από τον δαίμονα και γίνονται αυτόχειρες. Τους ακούμε έτσι να λένε: "Τη ζωή μου εγώ την ορίζω και θα την κάνω ό, τι θέλω εγώ". Κι άλλοτε: "Δεν υποφέρεται η θλίψη μου. Θα θέσω τέρμα στη ζωή μου, για να μην πονώ". Μπορεί να λέμε ότι η ζωή είναι δική μας, αλλά δεν τη βρήκαμε μοναχοί μας, ούτε τη δημιουργήσαμε εμείς. Ο Θεός μας την έδωσε από τους γονείς μας και θα μας την πάρει όταν Εκείνος κρίνει. 

Η ζωή είναι υπέρτατο δώρο Θεού. Δεν έχουμε το δικαίωμα ούτε από άλλους να την αφαιρέσουμε ούτε από τον εαυτό μας. Να μη συρόμαστε ηττημένοι από τον δαίμονα, αλλά να αντιμετωπίζουμε νικηφόρα τις θλίψεις της ζωής και να βγαίνουμε από το καμίνι των θλίψεων ενισχυμένοι. "Θεωρητικά γνωρίζουμε", παραδέχονται πολλοί, "ποια είναι η χριστιανική αντιμετώπιση των θλίψεων, αλλά στην πράξη δεν κατορθώνουμε να φτάσουμε σε υψηλές κορυφές. 

Μακάρι να μπορούσαμε να αντιμετωπίζουμε κάθε φορά τις θλίψεις της ζωής με υπομονή, με χαρά, με πίστη και εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού, με ηρεμία, με νηφαλιότητα, με θαρραλέο φρόνημα και ακατάβλητη γενναιότητα. Αλλά η θεωρία από την πράξη απέχουν αρκετά ". Όμως δεν είναι ακατόρθωτο να νικάμε τις θλίψεις, διότι δεν παλεύουμε με τις δικές μας δυνάμεις. 

Μας ενισχύει η πανσθενουργός Χάρις του Θεού, η οποία θεραπεύει "τά ἀσθενῆ" και αναπληρώνει "τά έλλείποντα". Στον φιλότιμο αγώνα που κάνουμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες της ζωής, λαμβάνουμε πολύ μεγάλη βοήθεια από τα μέσα της Χάριτος που άφθονα παρέχονται μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία: από την προσευχή, τη μελέτη του θείου λόγου, τη νηστεία, την ιερά Εξομολόγηση, τη θεία Κοινωνία, το άγιο Ευχέλαιο. 

Όταν βρισκόμαστε σε δυσκολία και μάλιστα μεγάλη, επικαλούμαστε τη βοήθεια του Θεού: "Ἐκ θλίψεως ἐπικαλεσάμην τόν Κύριον (Ψαλμός ριζ[117], 5)". Μέσα στη μεγάλη μου θλίψη, ζήτησα τη βοήθεια του Κυρίου. Γονατίζουμε στο "ταμιεῖον" μας, κάτω από τη σκιά του Εσταυρωμένου και προσευχόμαστε ταπεινά στον Θεό! Θέτουμε σε ενέργεια το παντοδύναμο όπλο της προσευχής, την αδιάλειπτη ενθύμηση του αγίου ονόματος του Κυρίου μας "Κύριε, Ἰησοῦ Χριστἐ, Υἱέ τοῦ Θεού, ἐλέησόν με" και λαμβάνουμε "δύναμιν ἐξ ὕψους". 

Έχει μεγάλη δύναμη το όπλο της προσευχής. Ο όσιος Ισαάκ ο Σύρος σημειώνει ότι η προσευχή που γίνεται σε καιρούς θλίψεων είναι για τους πιστούς "καταφύγιον βοηθείας καί πηγή σωτηρίας καί θησαυρός πεποιθήσεως, καί λιμήν, σώζων τόν ἄνθρωπον ἐκ τρικυμίας τῶν πειρασμῶν, καί φῶς εἰς τούς ἐν σκότει εὑρισκομένους καί στήριγμα τῶν ασθενῶν, καί σκέπη ἐν καιρῷ πειρασμῶν καί βοήθειαν εἰς τήν ἀκμήν  τῆς ἀσθενείας καί ἀσπίς λυτρώσεως εἰς τούς ἀοράτους πολέμους καί βέλος κινούμενον κατά τῶν δαιμόνων". Ας αναφέρουμε μερικά παραδείγματα:

Ο Δαβίδ, όταν τον κυνηγούσε ο βασιλιάς Σαούλ με τρεις χιλιάδες άνδρες, για να τον σκοτώσει, προσευχήθηκε εκ βαθέων στον άγιο Θεό λέγοντας: "Ἐκχεῶ ἐνώπιον αὐτοῦ τήν δέησίν μου, τήν θλῖψιν μου ἐνώπιον αὐτοῦ ἀπαγγελῶ (Ψαλμ. ρμα [141], 2)". Θα αφήσω να ξεχειλίσει μέσα από τα βάθη της ψυχής μου ενώπιόν Του η δέησή μου, θα αποκαλύψω μπροστά Του τον πόνο και τη θλίψη της ψυχής μου. 

Κουρασμένος από το ανθρωποκυνηγητό ο Δαβίδ, μπήκε να ξεκουραστεί σε μια σπηλιά στα στενά της Εγγαδί. Λίγο αργότερα, στην ίδια σπηλιά μπήκε να ξεκουραστεί και ο Σαούλ. Εκεί ο Δαβίδ όχι μόνο δεν έγινε αντιληπτός -η θαυμαστή απάντηση του Θεού στην προσευχή του- αλλά ούτε και τον εκδικήθηκε. Απλά αποχώρησε δείχνοντας όλη την ανεξικακία του και δοξολογώντας τον Θεό για την προστασία Του. 

Ο προφήτης Ιωνάς, όταν βρέθηκε στην κοιλιά του κήτους, προσευχήθηκε θερμά στον Θεό λέγοντας: "Ἐβόησα ἐν θλίψει μου πρός Κύριον, τόν Θεόν μου, καί εἰσήκουσέ μου ἐκ κοιλίᾳς ἄδου κραυγῆς μου, ἄκουσας φωνῆς μου (Ιωνά, β, 3)". Δοκιμάστηκε τρία ημερόνυκτα στην κοιλιά του κήτους, αλλά ο Κύριος "προσέταξε τῷ κήτει" και τον έβγαλε σώο και αβλαβή στην ξηρά (γ, 11). Η δική μας σκέψη, όταν βρισκόμαστε σε δυσκολία μεγάλη, στρέφεται στον Θεό ή μήπως κολλάει στον πειρασμό;

συνεχίζεται....

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!



Related Posts with Thumbnails