Θεϊκές προτροπές

Ο λόγος είναι το όργανο του κόσμου. Η σιωπή είναι το μυστήριο του μέλλοντος. (Άγιος Ισαάκ Σύρος)
"Ὡς ὡραῖοι οἰ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τά ἀγαθά!" (Προς Ρωμαίους, ι, 15-Ησαΐας, νβ, 7). Δεν είναι τα πόδια που τρέχουν γρήγορα, για να φονεύσουν. Δεν είναι τα πόδια που τρέχουν να σπείρουν συντρίμμια και να σκορπίσουν δυστυχία.... Αλλά είναι τα πόδια που τρέχουν για το καλό. Κοπιάζουν για τον Χριστό. Για να φέρουν το μήνυμα της ειρήνης... (Ο Σωτήρ)

Όπως έτρεχαν οι Μυροφόρες εκείνο το πρωινό στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, μεταφέροντας στους ώμους τους το πιο συγκλονιστικό μήνυμα, έτσι κι εμείς να βάλουμε φτερά στα πόδια μας και με όση δύναμη έχουμε να φωνάξουμε στους αδελφούς μας: Αδελφοί, χαρείτε, νενικήκαμεν! Ο Χριστός αναστήθηκε! Ο θάνατος νικήθηκε! 

Δεν θα πεθάνουμε ποτέ! Βαδίζουμε προς την αιωνιότητα, θα κληρονομήσουμε τη δόξα της θείας Βασιλείας, την άπειρη και ατελείωτη χαρά, την ευτυχία που δεν έχει τέλος! Μη μας φοβίζουν οι πειρασμοί. Μη μας λυγίζουν τα προβλήματα και οι δοκιμασίες της ζωής. Δεν είναι τίποτε όλα αυτά. Ας υποφέρουμε, ας ταλαιπωρηθούμε, ας αδικηθούμε, ας περιφρονηθούμε στον κόσμο τούτο της πονηρίας και του κακού. Ένα και μόνο έχει σημασία, ότι αναστήθηκε ο Χριστός "θανάτῳ θάνατον πατήσας" και μας εχάρισε για πάντα την αιώνιο ζωή! (Σκέψεις ιεράρχη)

"Διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου (Ματθ. ε,24)": Η θεία λειτουργία είναι η καρδιά της εκκλησιαστικής ζωής. Και αυτό σημαίνει ότι το τι είναι η Εκκλησία φανερώνεται κυρίως και κατεξοχήν στο μυστήριο της Θείας ευχαριστίας, που τελείται κατά τη θεία Λειτουργία. Και τι είναι αυτό; Πρώτον είναι η συμφιλίωση και η ένωση του Θεού με τον άνθρωπο. 

Και δεύτερον, η ειρήνη και η ένωση μεταξύ μας. Θαύμα θαυμάτων! Οι εχθροί γινόμαστε φίλοι, οι ξένοι αδελφοί. Και μέσα στις καρδιές μας επικρατεί μια ειρήνη και χαρά τόσο βαθιά και δυνατή, που τίποτε στον κόσμο δεν μπορεί να μας την αφαιρέσει. Και αυτή η κατάσταση είναι ήδη ο Παράδεισος πάνω στη γη! (Σκέψεις ιεράρχη) 

Η θεία λειτουργία μπορεί να τελείται σε πολλούς ναούς σε όλα τα μέρη της γης, στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχουν πολλές θείες Λειτουργίες. Μια και μόνη είναι η θεία Λειτουργία, εκείνη που τελέστηκε από τον Κύριο στο υπερώο της Ιερουσαλήμ το βράδυ του Μυστικού Δείπνου. Η Λειτουργία αυτή στην πραγματικότητα δεν ήταν μόνο επίγεια. Είχε διαστάσεις υπερκόσμιες και διάρκεια αιώνια. Ουσιαστικά προσφέρθηκε στον ουρανό, στα αληθινά Άγια...

Προσφέρθηκε τότε πλήρης, τέλεια και ολόκληρη. Συνεχίζεται και με όλες αυτές τις Λειτουργίες που τελούνται στους ναούς μας, οι οποίες όμως ανεβαίνουν στο επουράνιο θυσιαστήριο και ενώνονται με τη μία και μοναδική θυσία που προσφέρει εκεί ο μέγας και αιώνιος Αρχιερεύς, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. (Σκέψεις ιεράρχη)

Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί ὅτι αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται (Ματθ. ε, 9): Μακάριοι λοιπόν οι ειρηνοποιοί! Μακάριοι και ευλογημένοι. Μακάριοι όχι μόνο για τη μεγάλη προσφορά τους, αλλά και για την άπειρη αμοιβή τους: θα αναδειχθούν υιοί Θεού και θα γίνουν κληρονόμοι των πατρικών αγαθών. Και μακάριοι όλοι μας τέτοιοι να γίνουμε. (Σκέψεις ιεράρχη)

Κατάκοιτος 38 ολόκληρα χρόνια...Τα καλύτερα χρόνια της νιότης του, μόνος και καθηλωμένος στο κρεβάτι του πόνου και της αδιαφορίας...Αλλά και πόσοι άλλοι άνθρωποι υπάρχουν μόνοι και αβοήθητοι, κλεισμένοι σε κάποιο σπίτι χωρίς άνθρωπο να τους φροντίσει, ξεχασμένοι από γνωστούς και φίλους; Εξαγνίζονται, αστράφτουν πνευματικά, εξαγιάζονται. Αντιμετωπίζουν το καθημερινό μαρτύριό τους με υπομονή, χωρίς γογγυσμούς και ολιγοπιστίες. Η ασθένεια τούς προετοιμάζει για τη Βασιλεία Του. (Ο Σωτήρ)

Το μεγάλο και υπερθαύμαστο, το ανθρωπίνως απίστευτο και ανεξήγητο θαύμα του Ευαγγελίου του τυφλού δεν είναι το πώς ανέβλεψε ο εκ γενετής τυφλός, αλλά κυρίως το πώς αυτός ο αόμματος, ο αγράμματος και αμόρφωτος, ο περιφρονημένος πτωχός ζητιάνος, ανεδείχθη ο μέγας αγωνιστής της Πίστεως, ο υπέρμαχος και ακατάβλητος της Αληθείας υπερασπιστής. (Κυριακοδρόμιο, τόμος 1ος, εκδόσεις Σωτήρ)

Λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος μετά τοῦ πλησίον αὐτοῦ (Προς Εφεσίους, δ, 25): Μπροστά μας ανοίγονται οι δυο δρόμοι:αλήθεια και ψέμα. Η αλήθεια συχνά κοστίζει. Το ψέμα φαίνεται εύκολος δρόμος. Στην πραγματικότητα ο κόσμος αυτός είναι αδιέξοδος και καταστροφικός. 

Η αλήθεια πάλι φαίνεται δύσκολος και ανηφορικός δρόμος. Και είναι πράγματι. Όμως μέσα στον κόπο και τη δυσκολία της κρύβει απίστευτα μεγάλη χαρά και ευτυχία για τον άνθρωπο, ο οποίος ακολουθεί με συνέπεια και χωρίς συμβιβασμούς τον δρόμο της. Στο χέρι και την ελευθερία μας βρίσκεται η απόφαση για τη σωστή επιλογή στη ζωή μας. (Σκέψεις ιεράρχη)

Αὐτός γιγνώσκει τά κρύφια τῆς καρδίας (Ψαλμός μγ, 22): Ο Κύριος βλέπει τα πάντα. Γνωρίζει τα πάντα. Γνωρίζει τα απόκρυφα της καρδιάς μας. Μπροστά στα μάτια Του τίποτε δεν μένει κρυφό, τίποτε άγνωστο. Πόσο αυτή η αλήθεια πρέπει να μας συγκλονίσει και να μας κάνει προσεκτικούς! 

Μεσούσης τῆς ἑορτῆς, διψῶσάν μου τὴν ψυχήν, εὐσεβείας πότισον νάματα ὅτι πᾶσι Σωτὴρ ἐβόησας· ὁ διψῶν, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω· Ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς, Χριστὲ ὁ Θεὸς δόξα σοι: Στη μέση της εορτής της Πεντηκοστής τη διψασμένη μου ψυχή πότισέ την με τα νερά της ευσεβείας. Διότι εσύ, Σωτήρα μας, εφώναξες ότι όποιος διψάει ας έθει σε Μένα, για να πίνει. Εσύ λοιπόν, Χριστέ, ο Θεός μας, που είσαι η πηγή της αληθινής ζωής, ας είσαι δοξασμένος! (Απολυτίκιο Μεσοπεντηκοστής)

Ἀνέβη ὁ Θεὸς ἐν ἀλαλαγμῷ, Κύριος ἐν φωνῇ σάλπιγγος, τοῦ ἀνυψῶσαι τὴν πεσοῦσαν εἰκόνα τοῦ Ἀδάμ, καὶ ἀποστεῖλαι Πνεῦμα Παράκλητον, τοῦ ἁγιάσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν: ο Θεός με αλαλαγμούς χαράς, ο Κύριος, με τη φωνή της σάλπιγγας ανέβηκε στους ουρανούς, για να ανυψώσει την πεσμένη εικόνα του Αδάμ και να στείλει (από εκεί) το Πνεύμα του Παρακλήτου, ὠστε να αγιάσει τις ψυχές μας(Δοξαστικό του Εσπερινού της Αναλήψεως).

Ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω (Ιωάννου, ζ, 37)
Σε παρακαλούμε να μας χαρίζεις καρδιά αγαθή, για να είμαστε πάντοτε επιεικείς και ανεξίκακοι προς όλους όσοι μας κακολογούν και μας συκοφαντούν, τους οποίους να ελεήσεις και να αξιώσεις της Επουρανίου σου Βασιλείας "πρός καταισχύνην" του πονηρού. (Σκέψεις ιεράρχη)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!