Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

Ρητά αρχαίας ελληνικής σκέψης




Ξενοκράτης διαιρῶν ἕκαστον μέρος τῆς ἡμέρας εἰς πράξιν τινά καί τῇ σιωπῇ μέρος ἀπένειμε: Ο Ξενοκρατης όριζε ένα μέρος για τη σιωπή στον προγραμματισμό των απασχόλησεων της ημέρας (αποστάγματα σοφίας).
Ὁ Σωκράτης ἐρωτηθείς ὑπό τινος τίς κατασχεῖν δύναται λόγον ἀπόρρητον ἔφη"ὅστις καί διάπυρον ἄνθρακα τῇ γλώσσῃ κατασχεῖν δυνήσεται": Ο Σωκράτης, όταν ρωτήθηκε από κάποιον ποιος μπορεί να κρατήσει λόγο απόρρητο, απάντησε: "αυτός που μπορεί να κρατήσει αναμμένο κάρβουνο στη γλώσσα του" (αποστάγματα σοφίας)
Ἀρχικὸς εἶναι βούλου μὴ χαλεπότητι μηδὲ τῷ σφόδρα
κολάζειν, ἀλλὰ τῷ πάντας ἡττᾶσθαι τῆς σῆς διανοίας καὶ νομίζειν ὑπὲρ τῆς αὑτῶν σωτηρίας ἄμεινον ἑαυτῶν σὲ βουλεύεσθαι: να κυβερνάς όχι με σκληρό τρόπο ούτε με τιμωρίες βαριές και αβάσταχτες, αλλά με τέτοιο τρόπο που όλοι να υποχωρούν μπροστά στις σκέψεις σου και να νομίζουν ότι εσύ σκέφτεσαι πιο καλά για τη σωτηρία τους απ'  ό, τι οι ίδιοι για τους εαυτούς τους (Ισοκράτης).

Τοῖς μέν διά τοῦ ἡλίου πορευομένοις ἕπεται κατ΄ ἀνάγκην σκιά· τοῖς δέ διά τῆς δόξης βαδίζουσιν ἀκολουθεῖ φθόνος: τους ανθρώπους που πορεύονται μέσα στον ήλιο τους ακολουθεί η σκιά τους. Τους ανθρώπους που τιμώνται και πορεύονται με δόξες και τιμές ακολουθεί ο φθόνος (Πλούταρχος).
...η ψυχή είναι αθάνατη... Αν θέλει όμως κανείς να δει τι λογής πράγμα είναι στ' αλήθεια η ψυχή, δεν πρέπει να την δει κακοποιημένη από το συσχηματισμό της με το σώμα και με τα άλλα κακά, όπως την βλέπουμε τώρα εμείς, αλλά να την θεαστεί προσεκτικά με το λογισμό του, πώς είναι η ψυχή όταν καθαρθεί, και θα διαπιστώσει τότε ότι είναι πολύ ομορφότερη, κι επίσης θα διακρίνει καθαρότερα τις δικαιοσύνες και τις αδικίες κι όλα όσα ανιστορήσαμε τώρα εμείς. 
Βέβαια, όσα είπαμε τώρα γι' αυτήν, έτσι όπως εμφανίζεται στην τωρινή κατάστασή της, αληθεύουν· ωστόσο την είδαμε σε μια κατάσταση σαν κι εκείνη του θαλασσινού Γλαύκου: όσοι τον βλέπουν δεν μπορούν εύκολα να αναγνωρίσουν την πρωτινή φύση του, επειδή τα παλαιά μέρη του σώματος έχουν άλλα ξεκοπεί, άλλα συντριβεί και εντελώς παραμορφωθεί από τα κύματα, ενώ σε άλλα έχουν φυτρώσει πάνω τους όστρακα και φύκια και χαλίκια, έτσι που να μοιάζει περισσότερο με κάθε λογής άγριο θηρίο παρά με ό,τι αρχικά ήταν από τη φύση του. 
Σε τέτοια κατάσταση βλέπουμε να είναι και η ψυχή εξαιτίας μύριων κακών. Στην αγάπη της για τη σοφία, και να συλλογιστούμε ποια πράγματα αγγίζει και ποιες συναναστροφές επιζητεί καθώς έχει συγγένεια με το θείο και το αθάνατο και το αιώνιο, επίσης ποιας λογής θα γινόταν, αν αφηνόταν εξολοκλήρου στο θείο και το αιώνιο και με την ώθηση αυτή έβγαινε από τη θάλασσα, όπου είναι τώρα, και τίναζε από πάνω της τις πέτρες και τα όστρακα, το πυκνό και άγριο στρώμα από χώμα και πέτρες που 'χει κατακαθίσει ολόγυρα στο κορμί της από τα, όπως τα λένε, ευτυχισμένα φαγοπότια της: γιατί με χώμα τρέφεται. 
Και τότε θα μπορούσε κανείς να δει την αληθινή φύση της, αν έχει πολλές όψεις ή μία μόνο ή πώς αλλιώς είναι πλασμένη. Για την ώρα πάντως τις καταστάσεις και τις μορφές που παίρνει στην ανθρώπινη ζωή της τις έχουμε, νομίζω, παρουσιάσει αρκετά σωστά.(Πλάτωνος πολιτεία). 
Ύστερα από όλα αυτά καιρός να εξετάσουμε τι είναι η αρετή. Δεδομένου ότι τα συμβαίνοντα στην ψυχή μας είναι τρία, πάθη, δυνάμεις, έξεις, η αρετή δεν μπορεί παρά να είναι ένα από αυτά. Λέγοντας πάθη εννοώ την επιθυμία, την οργή, τον φόβο, το θάρρος, τον φθόνο, τη χαρά, την αγάπη, το μίσος, τη λαχτάρα, τη ζηλοτυπία, την ευσπλαχνία, γενικά όσα συνοδεύονται από ευχαρίστηση ή δυσαρέσκεια.  
Λέγοντας δυνάμεις εννοώ αυτές που κάνουν να λεγόμαστε ικανοί να έχουμε μετοχή σ' αυτά, δηλαδή στα πάθη (να μπορούμε π.χ. να οργιζόμαστε ή να λυπούμαστε ή να νιώθουμε ευσπλαχνία)· λέγοντας, τέλος, έξεις εννοώ την καλή ή κακή μας σχέση με τα πάθη (εν σχέσει π.χ. προς την οργή: αν οργιζόμαστε πάρα πολύ ή εντελώς χαλαρά, η σχέση μας με την οργή είναι κακή, αν όμως οργιζόμαστε με έναν μέσο τρόπο, η σχέση μας με αυτήν είναι καλή· το ίδιο και με τα άλλα πάθη).
Ούτε οι αρετές, επομένως, ούτε οι κακίες είναι πάθη, αφού κανένας δεν μας λέει καλούς ή όχι καλούς κατά τα πάθη, ενώ μας λένε κατά τις αρετές και τις κακίες· έπειτα, κανένας δεν μας επαινεί ούτε μας ψέγει κατά τα πάθη (κανένας δεν επαινεί τον άνθρωπο που αισθάνεται φόβο ή οργή, ούτε κατηγορεί τον άνθρωπο που, έτσι γενικά, οργίζεται, αλλά αυτόν που οργίζεται με έναν ορισμένο τρόπο), ενώ κατά τις αρετές και τις κακίες μάς επαινούν ή μας ψέγουν. 
Οργιζόμαστε, επίσης, και φοβούμαστε όχι από δική μας επιλογή, οι αρετές όμως είναι, κατά κάποιο τρόπο, αποτέλεσμα επιλογής ή, έστω, όχι δίχως διαδικασία επιλογής· τέλος, εν σχέσει με τα πάθη ο λόγος μας χρησιμοποιεί τη λέξη «κινούμαι», ενώ εν σχέσει με τις αρετές και τις κακίες όχι τη λέξη «κινούμαι», αλλά τη λέξη «διάκειμαι».
Για τους ίδιους αυτούς λόγους δεν είναι ούτε δυνάμεις· πραγματικά, ούτε μας λένε καλούς ή κακούς ούτε μας επαινούν ή μας ψέγουν για μόνο το λόγο ότι μπορούμε να μετέχουμε στα πάθη· άλλωστε τις δυνάμεις τις έχουμε εκ φύσεως, καλοί όμως ή κακοί δεν γινόμαστε από τη φύση. Αν λοιπόν οι αρετές δεν είναι ούτε πάθη ούτε δυνάμεις, μένει να είναι έξεις. Εδώ ολοκληρώθηκε ο λόγος μας για το γένος της αρετής. (Αριστοτέχνης, Ηθικά Νικομάχεια).
Η αρετή που επαινείται μεγαλώνει σαν δένδρο (Πίνδαρος).
Όπου η αρετή δεν εκτιμάται, εκεί η κακία μιλάει ελεύθερα(Δημόκριτος).
Ἀρετῆς προπάροιθε ἱδρῶτα θεοί ἀθάνατοι θῆκαν:μπροστά από την αρετή οι αθάνατοι θεοί έβαλαν τον ιδρώτα (Ησίοδος).
Ἑνός ἑκάστου ἀρετή τριάς: σύνεσις καί κράτος καί τύχη: στον καθένα υπάρχουν τρεις αρετές: Η σύνεση, η δύναμη και η [καλή] τύχη (Ίων ο Χίος).

Καλημέρα σας! καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails