Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018

25η Μαρτίου: Ευαγγελισμός και Ελληνισμός



Καυτός ο πόθος για ελευθερία. Η ζωντανή πίστη των αγωνιστών και του λαού, οι πόθοι των ραγιάδων, είχαν χαλυβδωθεί στο καμίνι του χρέους προς την ελευθερία. 25η Μαρτίου 1821. Οι Έλληνες, λίγοι, όρμησαν σχεδόν άοπλοι και αντιμετώπισαν τα πάνοπλα στίφη των Τούρκων, με την ατσάλινη ψυχή τους και με αφάνταστη θέληση θυσίας, γιατί έκαιγε στα στήθη του είναι τους ο άσβεστος πόθος της ελευθερίας.
Το σύνθημα του αγώνα του 1821, συμπυκνωμένο σε τρεις μόνο λέξεις «Ελευθερία ή Θάνατος», ήταν ο δυναμίτης που τελικά τίναξε στον αέρα άπαντα τα τούρκικα οχυρά και κάστρα. Έστειλε στον βυθό τον Τουρκικό στόλο με τις πάνοπλες ναυαρχίδες. Διέλυσε τους βαρβάρους που χύνονταν στη μάχη με αλαλαγμούς και απύθμενο μίσος κατά των ραγιάδων. Αυτός ο ιερός πόθος για ελευθερία, άναψε και έκαιγε στα στήθη των Πανελλήνων από την ημέρα που ο δικέφαλος αετός της Βασιλεύουσας έπεσε με αιματόβρεχτα τα φτερά του.
Από τότε η πάντα αδούλωτη Ελληνική ψυχή, είχε αποδυθεί στον τιτάνιο αγώνα. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, έφηβοι, αρματολοί και κλέφτες πάλευαν σκληρά με θυσίες ανείπωτες ν’ αναστήσουν τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά, ώσπου πέτυχαν το ακατόρθωτο! Κατέβασαν την ημισέληνο και ανέβασαν τη γαλανόλευκη σημαία μας με τον σταυρό σε πόλεις, σε κάστρα κι εκκλησίες, σε κάμπους και νησιά, σε στεριά και θάλασσα και μας παρέδωσαν την πατρίδα ελεύθερη.
Και τώρα; Τώρα θα αφήσουμε τους καταλυτικούς ανέμους και τα κηρύγματα κάποιων δικών μας ή δόλιων ξένων πρακτόρων να σβήσουν από την ψυχή μας τον πόθο της ελευθερίας; Μιας ελευθερίας ηθικής που μας χάρισε ο Λόγος του Θεού και η θυσία του Υιού Του, αλλά και εθνικής; Γιατί η απώλεια της πρώτης έχει ως αποτέλεσμα και την απώλεια της δεύτερης!
Όμως ας ακούσουν οι επίβουλοι της ελευθερίας μας: όσο υπάρχουν Έλληνες Ορθόδοξοι, ο πόθος αυτός θα μένει ολοζώντανος. Θα μένει, για να στέκεται η Ελλάδα όρθια. Για να διαφεντεύει στον αιθέρα ο Ελληνικός αϊτός. 
Και προπαντός για να ανασαίνει ο κόσμος τον ζείδωρο αέρα αληθινής ελευθερίας. Της ελευθερίας από τις αλυσίδες των παθών όπως μας την όρισε με τη θυσία του Σταυρού Του ο Ελευθερωτής Χριστός. Αλλά και της ελευθερίας από την όποια εθνική ταπείνωση, όπως μας την όρισαν με τη θυσία τους τα παλικάρια της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας.
(Εισήγηση που μου δόθηκε για ανάγνωση λόγω της ηρωικής επετείου)
————————————————————————————
Στις 15  Μαρτίου 1838 με βασιλικό διάταγμα του Όθωνα καθιερώθηκε η 25η Μαρτίου ως εθνική γιορτή.
Διαπίστωση αδιάψευστη της έρευνας είναι ότι δεν υπάρχει εξέγερση του υποδούλου γένους στην οποία δεν έπαιξαν ρόλο Κληρικοί και Μοναχοί. Μια περιδιάβαση στην πολύτιμη πολύτομη «Ιστορία του Νέου Ελληνισμού» του καθηγητού Αποστ. Βακαλοπούλου επιβεβαιώνει τη θέση αυτή. Το Ράσο γίνεται ένα είδος επαναστατικού λάβαρου και σημαίας (Πατέρας Γεώργιος Μεταλληνός).
Ῥόδον τὸ ἀμάραντον, χαῖρε ἡ μόνη βλαστήσασα· τὸ μῆλον τὸ εὔοσμον, χαῖρε ἡ τέξασα· τὸ ὀσφράδιον, τοῦ πάντων Βασιλέως· χαῖρε Ἀπειρόγαμε, κόσμου διάσωσμα. Ἁγνείας θησαύρισμα, χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐκ τοῦ πτώματος, ἡμῶν ἐξανέστημεν· χαῖρε ἡδύπνοον, κρίνον Δέσποινα, πιστοὺς εὐωδιάζον· θυμίαμα εὔοσμον, μύρον πολύτιμον: 
Χαῖρε, σύ, ποὺ ἐβλάστησες τὸ (θεῖον) τριαντάφυλλον, τὸ ὁποῖον δὲν μαραίνεται ποτέ (δηλαδὴ τὸν Κύριον). Χαῖρε, σύ, ποὺ ἐγέννησες τὸ μῆλον, τὸ ὁποῖον εὐωδιάζει, σύ, ποὺ ἐγέννησες Ἐκεῖνον ποὺ ἀποτελεῖ τὴν εὐωδίαν τὴν ὁποίαν ὀσφραίνεται ὁ Βασιλεὺς τῶν ὅλων. Χαῖρε, σύ, ποὺ δὲν ἔλαβες πεῖραν γάμου, σύ, ποὺ εἶσαι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου. 
Χαῖρε, ὦ Θεοτόκε, θησαυρὲ τῆς παρθενίας, σύ, μέσῳ τῆς ὁποίας ἠγέρθημεν ἀπὸ τὴν πτῶσιν μας. Χαῖρε, ὦ Δέσποινα, σύ, ποὺ εἶσαι τὸ εὐῶδες κρίνον, τὸ ὁποῖον ἀναδίδει τὴν εὐωδίαν τοῦ εἰς τοὺς πιστούς· εἶσαι ἀκόμη εὔοσμον θυμίαμα καὶ πολύτιμον μύρον (Από την Υμνολογία του Ακαθίστου ύμνου). Εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην, αἰνεῖτε οὐρανοὶ Θεοῦ τὴν δόξαν (Στίχος από τα Μεγαλυνάρια του Ευαγγελισμού).
Τό χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένον καί ἀποκεκρυμμένον ἀπό τῶν αἰώνων καί ἀπό τῶν γενεῶν (με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου αποκαλύπτεται, Ρωμ. ιδ, 24, Κολασ. α, 26): Το σχέδιο της σωτηρίας μας το οποίο ήταν αδύνατο να γνωρίσει ο άνθρωπος από μόνος του -και για μεγάλο χρονικό διάστημα είχε καλυφθεί με σιωπή, ενώ τηρήθηκε μυστικό-, φανερώθηκε (τη μέρα του Ευαγγελισμού).


Καλημέρα σας! Καλή κι ευλογημένη εβδομάδα!
Δόξα και τιμή σε όσους μας χάρισαν τη Λευτεριά μας! 
Σκέπη μας η Παναγιά και μια φλόγα στην καρδιά! 


Δευτέρα 19 Μαρτίου 2018

Ο ρόλος της οικογένειας στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία (μέρος 3ο- τελευταίο)




Τώρα πια πολλοί νέοι, όταν προχωρούν στη δημιουργία οικογένειας, επιλέγουν τον πολιτικό γάμο. Ίσως κάποιοι το κάνουν συνειδητά, διότι λένε πως δεν πιστεύουν στον Θεό, δεν αποδέχονται την Εκκλησία, και επομένως δεν δέχονται ότι έχει κάτι ιδιαίτερο να τους δώσει στην αρχή της οικογενειακής τους ζωής. Το θεωρούν υποκριτικό να κάνουν μια τελετή που τη βλέπουν ως ένα απλό έθιμο και τίποτε παραπάνω.
Δεν θα απευθυνθούμε τώρα σ’ αυτούς. Θα μιλήσουμε σ’εκείνους που θα ήθελαν να προχωρήσουν σε θρησκευτικό γάμο, γιατί αποδέχονται την ευεργετική παρουσία της Εκκλησίας στη ζωή τους και σέβονται τον Θεό, αλλά δεν έχουν την απαραίτητη οικονομική άνεση προς το παρόν. «Κάναμε τον πολιτικό γάμο, για να ζούμε νόμιμα και να έχουμε την κάλυψη των νόμων του Κράτους», λένε. «Αργότερα θα κάνουμε και τον θρησκευτικό. Τώρα δεν υπάρχουν χρήματα για γάμο».
Ναι, αλλά ο πολιτικός δεν είναι γάμος. Δεν έχουμε έναν γάμο κατώτερο και αργότερα θα κάνουμε και τον ανώτερο. Δεν μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους η ευχή, η χειραψία και το χαμόγελο του δημάρχου. Τους ανθρώπους τους ενώνει η παντοδύναμη χάρη του Θεού, και αυτή παρέχεται άφθονη στο μυστήριο. 
Δεν είναι ούτε μικρό ούτε απλό πράγμα να ενώσουν τη ζωή τους δυο άνθρωποι. Είναι μεγάλο και σημαντικό, μυστήριο ιερό. Και τα μυστήρια τελούνται στην Εκκλησία, και τα τελεί ο ίδιος ο Χριστός. Αυτός που ήταν παρών στον γάμο της Κανά και ευλόγησε την οικογένεια. 
Αυτός παρευρίσκεται αοράτως σε κάθε γάμο και τελεί ο Ίδιος δια του ιερέως το μυστήριο και δίνει τη χάρη να μείνει ο δεσμός που δημιουργείται εκείνη την ώρα ιερός, αδιάλυτος και ισόβιος. Δίνει τη χάρη Του, για να είναι οι άνθρωποι αληθινά ευτυχισμένοι και να υπηρετούν με συνέπεια τον σκοπό της ζωής τους, που είναι η πνευματική τους τελείωση και η αιώνια χαρά και ευτυχία. Δεν μπορεί αυτά να τα κάνει ο δήμαρχος.
Όσοι έχουν καλή διάθεση και συνετή σκέψη, το καταλαβαίνουν και αντιμετωπίζουν σωστά το μεγάλο θέμα του γάμου τους. Καταλαβαίνουν γιατί για την Εκκλησία μας ο πολιτικός γάμος δεν έχει καμία ισχύ και γιατί για τον Ορθόδοξο, τον βαπτισμένο πιστό, κάθε σχέση που δεν έχει ευλογηθεί από τον Θεό λογίζεται παράνομη σχέση και θεωρείται αμαρτία μεγάλη. 
Η υποτίμηση δε του μυστηρίου του γάμου και η αντικατάστασή του με τον πολιτικό αποτελεί έκπτωση από την πίστη, διότι η επιλογή αυτή φανερώνει ότι ο χριστιανός αρνείται την αξία και αναγκαιότητα ενός μεγάλου μυστηρίου της Εκκλησίας μας και προχωρεί σ’ ένα σημαντικότατο βήμα της ζωής του αγνοώντας τη μεγάλη Μητέρα του, την Εκκλησία, τη στιγμή μάλιστα που εκείνη έχει να του προσφέρει κάτι μοναδικό για την περαιτέρω πορεία της ζωής του.
Γι’ αυτό και η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδας, όταν θεσπίστηκε ο πολιτικός γάμος, με βαρυσήμαντη Εγκύκλιό της τόνιζε ότι όσοι τον επιλέγουν, θέτουν οι ίδιοι τον εαυτό τους εκτός της Εκκλησίας. Για τον λόγο αυτό η Εκκλησία τους στερεί τη θεία Κοινωνία, το δικαίωμα να γίνονται ανάδοχοι και τις ευχές της, όταν εκείνοι φύγουν από τον κόσμο. Διότι δεν είναι δυνατόν άλλα μυστήρια να τα δεχόμαστε και άλλα να τα απορρίπτουμε. Ούτε είναι δυνατόν να απαιτούμε οι ευχές της Εκκλησίας να συνοδεύουν τον άνθρωπό μας στον θάνατό του, όταν εκείνος αρνήθηκε ενσυνείδητα τις ευχές της Εκκλησίας, τότε που βρισκόταν στη ζωή.
Όμως η ένσταση υπάρχει: Αφού δεν έχουμε χρήματα; Ο θρησκευτικός γάμος έχει έξοδα πολλά, θέλει στολίδια, νυφικά, δώρα, τραπέζια μεγάλα, διότι, αν καλέσεις λίγους, θα παρεξηγηθείς από τους πολλούς. Τώρα δεν υπάρχουν χρήματα για γάμο.
Το βασικό λάθος που γίνεται είναι ότι ο γάμος θεωρείται περισσότερο κοινωνική εκδήλωση. Αλλά ο θρησκευτικός γάμος είναι μυστήριο. Και πρωτίστως τη χάρη του μυστηρίου έχουμε ανάγκη. Αυτήν ο Θεός τη δίνει δωρεάν.
Θα αντιτείνει όμως κάποιος ότι ανέκαθεν στην παράδοσή μας τον γάμο τον συνόδευαν και όλα αυτά που τόνιζαν τη σπουδαιότητα και τη χαρά του. Και αυτά βέβαια κοστίζουν. Και στο γάμο εξάλλου της Κανά έγινε τραπέζι, και εκεί θαυματούργησε ο Κύριος. Δεν αρνήθηκε τις εξωτερικές εκδηλώσεις της χαράς που συνόδευσαν την παρουσία και την ευλογία Του. 
Δεν θ’αρνηθούμε λοιπόν και εμείς το τραπέζι και τους γιορτινούς στολισμούς. Πολύ περισσότερο όμως δεν πρέπει ν’αρνηθούμε το μυστήριο, αν δεν έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε στην εντέλεια όλα τα δευτερεύοντα. Ας ενισχύσουν και οι συγγενείς και φίλοι, για να τα βγάλουν πέρα οι οικογένειες που παντρεύουν τα παιδιά τους. Στην ανάγκη, ας τα κάνουμε όλα πιο απλά και λιτά. Το μυστήριο όμως να μην το παραλείψουμε. Χωρίς μυστήριο δεν υπάρχει οικογένεια. Υπάρχει αμαρτωλή συμβίωση.
Ο νέος και η νέα που πιστεύουν στον Θεό και θέλουν να πορεύονται με την ευλογία Του στη ζωή τους, μην πουν: «Τώρα δεν υπάρχουν χρήματα για γάμο». Ας μην αρχίσουν την κοινή τους ζωή χωρίς τις ευχές της Εκκλησίας. Να προχωρήσουν με πρώτο εφόδιό τους την πίστη στον Θεό και στην παντοδύναμη χάρη Του. Και ο Πανάγαθος Θεός Πατέρας δεν θα τους αφήσει. Θα τους δώσει τα αγαθά Του και πλούσια θα τους ευλογήσει.

(Αρχ. Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια, Τώρα δεν υπάρχουν χρήματα για γάμο, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα, 2016)


Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 







Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018

O ρόλος της οικογένειας στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία (μέρος 2ο)

Με ανάλογο τρόπο και η κοινωνία του γάμου πλουτίζει με χάρη ιδιαίτερη τους συζύγους, τους μεταδίδει αγιασμό, τους ενισχύει στον κοινό τους αγώνα, τους βοηθεί να επιτελούν τον ύψιστο σκοπό της ζωής τους,μπουν είναι η αιώνια σωτηρία τους. Αυτό προϋποθέτει ότι στον γάμο υπάρχει η θεία χάρις, η οποία κυρίως με τα μυστήρια μεταδίδεται στους πιστούς. Ο γάμος είναι ιερό μυστήριο της εκκλησίας μας.
Τα λίγα αυτά και συνοπτικά φανερώνουν το μεγαλείο του μυστηρίου του γάμου. Τη σχέση ενός άνδρα και μιας γυναίκας η Εκκλησία μας τη βλέπει με βαθύ σεβασμό και της προσδίδει ιερότητα μεγάλη, την ευλογεί και την ενισχύει με τη χάρη ειδικού μυστηρίου. Για να είναι αδιατάρακτη και αρμονική η συμβίωσή τους, για να χαίρονται μαζί τις ποικίλες χαρές της ζωής και μαζί να σηκώνουν τα βάρη της, για να καλλιεργηθούν οι χαρακτήρες τους, να εξαγιασθούν οι ψυχές τους, για να βαδίσουν με συνέπεια την οδό της σωτηρίας τους και να απολαύσουν τη χαρά της βασιλείας του Θεού μαζί με τα παιδιά που θα τους αξιώσει ο Θεός να αποκτήσουν.
Αδικούν τον εαυτό τους αυτοί που τον στερούν από όλα αυτά και ξεκινούν την κοινή τους ζωή χωρίς την ευλογία της Εκκλησίας, χωρίς τη χάρη του Θεού. Αδικούν το μυστήριο εκείνοι που δεν το αρνούνται, αλλά το καλύπτουν κάτω από τις υπόλοιπες φροντίδες, που όσο κι αν είναι απαραίτητες, δεν πρέπει να απορροφούν τελείως το ενδιαφέρον. 
Στολίδια, τραπέζια, κεράσματα, αμφιέσεις κ.λπ. κατακτούν την ψυχή τους και γι’ αυτό φθάνουν αλαφιασμένοι στο μυστήριο, χωρίς καμία πνευματική προετοιμασία, χωρίς να μπορούν να σκεφτούν, να εκτιμήσουν και να ζήσουν τη θεία χάρη που μεταδίδει. Διότι και κατά την τέλεσή του συχνά επικρατεί κοσμική ατμόσφαιρα, που κάθε άλλο παρά βοηθεί στη βίωση της ιερότητας της ώρας. 
Τα ασταμάτητα φλας των φωτογράφων, οι διαρκείς μετακινήσεις μέσα στον ναό αυτών που βιντεοσκοπούν, που θέλουν να ρυθμίζουν ακόμη και τις κινήσεις και τη στάση των ιερέων, οι εξεζητημένες, πολυτελείς και προκλητικές ενδυμασίες, ο βομβαρδισμός με ρύζι στον χορό του Ησαΐα  κ.λπ. βεβηλώνουν το μυστήριο, το κατεβάζουν σε μια με θρησκευτικό επίχρισμα κοσμική τελετή, στην οποία κυριαρχεί η κενότητα και η ματαιοδοξία.
Ας μην αδικούμε ούτε το μυστήριο ούτε τον εαυτό μας. Δεν είναι κοσμική εκδήλωση ο γάμος. Μυστήριο είναι μεγάλο και ιερό. Όσοι το πιστεύουν και το ζουν συνειδητά, παίρνουν πολλή χάρη και μεγάλη δύναμη στον ωραίο αγώνα της καινούργιας τους ζωής.
———————————————————————————————————————-
Όταν θεσπίστηκε ο πολιτικός γάμος στην πατρίδα μας, πολύ λίγοι ήταν εκείνοι που τον προτίμησαν από τον θρησκευτικό, εκείνοι που προτίμησαν το δημαρχείο ή το κοινοτικό γραφείο από την εκκλησία, τον πολιτειακό άρχοντα από τον ιερέα, τον άνθρωπο από τον Θεό. 
Στην πλειοψηφία του ο ελληνικός λαός, στερεωμένος στις αιωνόβιες θρησκευτικές του παραδόσεις, δεν μπορούσε να σκεφθεί γάμο χωρίς ιερέα. Από τότε όμως μέχρι σήμερα άλλαξαν πολλά πράγματα στην πατρίδα μας. Άλλαξε σημαντικά η πορεία της παιδείας, αλλοιώθηκε ριζικά η σύνθεση του πληθυσμού, τραυματίσθηκαν τα ήθη, αδυνάτισε η πίστη, χαλάρωσαν οι δεσμοί με την Εκκλησία, άλλαξε η ζωή μας. Κλονίστηκαν και τα θεμέλια της οικογένειας.

(Αρχ. Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια, Κοινωνική εκδήλωση ή μυστήριο ιερό, Τώρα δεν υπάρχουν χρήματα για γάμο, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα, 2016)

συνεχίζεται...

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018

O ρόλος της οικογένειας στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία (μέρος 1ο)


Καθώς καταρρέουν τα πάντα γύρω μας, κλονίζονται αιωνόβιοι θεσμοί και αμφισβητούνται παραδόσεις ιερές, που έθρεψαν με τους ζωτικούς χυμούς τους και στήριξαν τη ζωή του έθνους μας για πολλούς αιώνες, με λύπη διαπιστώνουμε ότι και αυτά που κρατούμε ακόμη δεν έχουν την ισχύ που είχαν άλλοτε. 
Αποχρωματίζονται μάλλον και ατονούν και αν διατηρούνται κάποια, αυτό γίνεται με μια τυπικότητα που δεν επιτρέπει να φανεί το βάθος και η πραγματική τους αξία. Ανάμεσα σ’ αυτά είναι και ο γάμος. Θεσμός νεοσύστατος από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας. Αλλά και μυστήριο ιερό, από την αρχή της χριστιανικής εποχής.
Ο Θεός έπλασε το πρώτο ζεύγος των ανθρώπων, τον Αδάμ και την Εύα, για να ζουν μαζί, για να αλληλοβοηθιούνται και να αλληλοενισχύονται στην πορεία της ζωής τους. 
Από τότε ο θεσμός του γάμου είναι ο πιο στενός από κάθε άλλο φυσικό δεσμό,  στο η γυναίκα να καθίσταται «ὁμόσαρκος καί κατά νόμον  συνῳκισμένη» με τον άνδρα, και ο άνδρας «συγκεκραμένος πως σαρκικῶς τε και ψυχικῶς τῇ κατά νόμον αὐτῷ συνηρμοσμένη», όπως λέει ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας.
Ενώνονται σαρκικά και ψυχικά οι δυο σύζυγοι με δεσμό αδιάλυτο και ισόβιο, δια του οποίου,  με την εξαρχής ευλογία του Θεού στο πρωτόπλαστο ζεύγος, αυξάνεται και πληθύνεται το γένος των ανθρώπων, γεμίζει τη γη και την κατακυριεύει (Γεν. α, 28). Τον δεσμό του γάμου τον επιβεβαίωσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, όταν διακήρυξε τη θεία του σύσταση και τον αδιάλυτο χαρακτήρα του απαντώντας σε σχετικό ερώτημα των Φαρισαίων (Ματθ. ιθ, 3-9).
Επιπλέον ο Κύριος ευλόγησε τον γάμο, όταν στην Κανά της Γαλιλαίας τον τίμησε όχι μόνο με την παρουσία Του, αλλά και με δώρο εκπληκτικό που ήταν και το πρώτο θαύμα Του: Όταν τελείωσε το κρασί, μετέβαλε το νερό σε κρασί, για να συνεχιστεί ο εορτασμός του χαρμόσυνου γεγονότος.
Αλλά τον μυστηριακό χαρακτήρα του γάμου τον τονίζει ιδιαίτερα ο Απόστολος Παύλος, όταν διδάσκει ότι ο γάμος πρέπει να συνάπτεται «ἐν Κυρίῳ», δηλαδή όχι για αμαρτία, αλλά «ἐν τῇ πίστει, ἐν ταῖς ἐντολαῖς, ἐν εὐποιΐαις, ἐν εὐλαβείᾳ, ἐν νηστείαις, ἐν εὐνομίᾳ, ἐν ἐλεημοσύναις, ἐν σπουδαιότητι, ἐν ἀγαθοεργίᾳ», «μετά σωφροσύνης, μετά κοσμιότητος», όπως διδάσκουν οι άγιοι Πατέρες.
Διακηρύσσει ακόμη ο θείος Απόστολος ότι ο γάμος είναι δεσμός ιερός και αδιάλυτος, που υψώνεται σε σχέση ανώτερη της σχέσεως των πρωτοπλάστων στον Παράδεισο. Και αυτό διότι στην ένωση του άνδρα με τη γυναίκα στον γάμο διαφαίνεται μια εικόνα του μυστηρίου, που αναφέρεται στην ένωση του Χριστού με την Εκκλησία Του. Γι’ αυτό και ζητεί από τις γυναίκες να υποτάσσονται στους άνδρες τους «ὥσπερ ἡ ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ». 
Και οι άνδρες να αγαπούν τις γυναίκες τους «καθώς καί ὁ Χριστός ἠγάπησε τήν ἐκκλησιαν καί ἑαυτόν παρέδωκε ὑπέρ αὐτῆς (Εφεσίους, ε, 24, 25). Ο Χριστός «τόν Πατέρα ἀφείς κατῆλθε καί ἦλθε πρός τήν νύμφην (δηλαδή την Εκκλησία) καί ἐγένετο εἰς πνεῦμα ἕν» μετ’ αυτής, λέγει ο ιερός Χρυσόστομος. 
Σ’ όλο τον κόσμο δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από την αγάπη με την οποία αγάπησε ο Χριστός την Εκκλησία. Αυτή την αγάπη πρέπει να μιμούνται στην κοινή τους ζωή οι χριστιανοί σύζυγοι! Η ένωση του Χριστού με την Εκκλησία καθιστά την Εκκλησία κοινωνία αγιότητας, που την πλουτίζει με τη χάρη Του, για να καρποφορεί καρπούς αρετής και να οδηγεί στη σωτηρία τα μέλη της.

(Αρχ. Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια, Κοινωνική εκδήλωση ή μυστήριο ιερό, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα, 2016)

συνεχίζεται....


Καλημέρα σας! Καλή κι ευλογημένη εβδομάδα!
Ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Μάρτιος!


Related Posts with Thumbnails